“Op dit moment is er weer een groep waarvan de laatste jongeren langzaam uit gaan vliegen, omdat ze zichzelf steeds beter staande kunnen houden. Daardoor zullen ze steeds minder gaan komen. Dat is best gek, want dan mis ik ze toch even in eerste instantie. Maar als ze dan af en toe eens komen en alles is oké ben ik ook weer blij dat ze het nu zelfstandig redden.”
Ik kwam voor crisis en mocht een poosje bij Nicole logeren. Omdat ik vlak voor de vakantie kwam mocht ik ook met de groep mee naar de Ardennen, dat was superleuk. Ik was de jongste van de hele groep, maar iedereen accepteerde mij wel gewoon. Ik heb ook vrienden kunnen maken.
Jammer genoeg kon ik niet bij Nicole blijven, want zij doet geen vaste opvang voor wonen meer. Dat is wel jammer want nu moest ik uiteindelijk weer weg. Maar we hebben nog altijd contact en daar ben ik heel blij om. Want ik heb nu al in 6 verschillende tehuizen gezeten. En dan voel ik mij soms heel eenzaam, dus dan is het fijn als ik Nicole zie, spreek of een brief krijg. Laatst kreeg ik een verassingspakket van de huiskamer van alle kinderen, dat was echt heel fijn. Ik weet niet hoe het nu verder zal gaan, maar wat er ook gebeurd ik ben niet alleen, dat weet ik nu. L.dO.
